Το σύστημα BUK αποτελεί το διάδοχο του πετυχημένου συστήματος SA-6 KUB (GAINFUL κατά ΝΑΤΟ). Η αρχική έκδοση που τέθηκε σε υπηρεσία στις αρχές της δεκαετίας του 90 με κωδικοποίηση SA-11 ενώ μέχρι το 1997 αναπτύχθηκε η έκδοση 9K37M1-2 Buk-M1-2 η οποία μπήκε σε υπηρεσία την επόμενη χρονιά. Οι τροποποιήσεις αφορούν το νέο βλήμα 9M317 το οποίο είχε ανώτερες επιδόσεις από το προγενέστερο 9M38 το οποίο μπορούσε παρόλα αυτά να χρησιμοποιηθεί από το νεότερο BUK M1-2.
O νέος πύραυλος μαζί με άλλες βελτιώσεις επιτρέπει στο σύστημα να αναχαιτίζει ακόμα και βαλλιστικούς πυραύλους με αυξημένο φάκελο εμπλοκής που επιτρέπει υψηλά ποσοστά επιτυχίας έναντι συμβατικών εναέριων απειλών όπως είναι τα μαχητικά αεροσκάφη και τα ελικόπτερα.
Μάλιστα στην έκδοση BUK M2 το ΝΑΤΟ έχει δώσει τη ξεχωριστή ονομασία (SA-17 GRIZZLY) ενώ η εξαγωγική έκδοση την οποία πιθανότατα έχει αποκτήσει η Συρία είναι το 9K37M1-2.
Το BUK χρησιμοποιεί ραντάρ με κεραία διάταξης φάσης (phased array) και σύστημα ελέγχου πυρός το οποίο επιτρέπει την ταυτόχρονη εμπλοκή μέχρι 4 στόχων, ενώ ιχνηλατεί άλλους 24.
Μια πυροβολαρχία BUK αποτελείται από το όχημα διοίκησης (TAR) έξι αυτοκινούμενους εκτοξευτές TELAR και τρία οχήματα αναπλήρωσης βλημάτων ( TEL). Αντίστοιχα μια συστοιχία SA-17 BUK αποτελείται από 2 εκτοξευτές TELAR και ένα όχημα διοίκησης TEL με ικανότητα τάξης για βολή εντός 5 λεπτών, βολή και εν συνεχεία μετακίνηση σε θέση απόκρυψης.
Η ικανότητα αυτή καθιστά το SA-17 ως από τα πλέον επικίνδυνα συστήματα καθώς δεν μπορεί να εντοπιστεί έγκαιρα ενώ ακόμη και αν αυτό καταστεί εφικτό η ικανότητα ταχείας μετακίνησης καθιστά αδύνατον να πληγεί από μαχητικά καταστολής αεράμυνας F-16 με βλήματα AGM-88B HARM.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι κάθε εκτοξευτής TELAR είναι πλήρως αυτόνομος αφού διαθέτει ραντάρ «Fire Dome» με εμβέλεια περί τα 50 χλμ. ενώ το βλήμα έχει εμβέλεια 30 χλμ. και ικανότητα εμπλοκής στόχων μέχρι τα 72.000ft
Να πούμε ότι το Buk-M1 είναι ενταγμένο στις δυνάμεις της κυπριακής Εθνοφρουράς, έστω και αν δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα η απόκτησή του.
