Το σαρίν είναι οργανική ένωση του φωσφόρου με χημικό τύπο (CH3)2CHO]CH3P(O)F. Είναι άχρωμο και άοσμο υγρό που χρησιμοποιείται ως χημικό όπλο εξαιτίας της δράσης του ως νευροτοξικού παράγοντα. Έχει καταγραφεί ως όπλο μαζικής καταστροφής. Η παραγωγή και αποθήκευση σαρίν είναι παράνομη από την Σύμβαση για την κατάργηση των χημικών όπλων του 1993. Η ονομασία του είναι ουσιαστικά ένα ακρωνύμιο, καθώς σχηματίζεται από γράμματα των επιθέτων των επιστημόνων που το παρασκεύασαν: Schrader, Ambros, Rüdiger και Van der Linde.
Στα μέσα του 1939, ζητήθηκε η μαζική παραγωγή του προκειμένου να χρησιμοποιηθεί στον πόλεμο.
Κατασκευάστηκαν κάποιες πιλοτικές εγκαταστάσεις και μέχρι το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου κατασκευαζόταν μια μονάδα μεγάλης παραγωγής.
Αν και το σαρίν τοποθετηθήκε ακόμη και σε κεφαλές πυραύλων, δεν χρησιμοποίηθηκε ποτέ στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο εναντίον των Συμμάχων.
Όπως και άλλοι νευροτοξικοί παράγοντες, το σαρίν προσβάλλει το νευρικό σύστημα. Σταματά την ενεργοποίηση των νεύρων των μυών. Ο θάνατος συνήθως προκύπτει ως αποτέλεσμα της ασφυξίας λόγω της αδυναμίας των μυών που εμπλέκονται στην αναπνοή να λειτουργήσουν.
Συγκεκριμένα, το σαρίν είναι ισχυρός αναστολέας του ενζύμου ακετυλοχολινεστεράση, μια πρωτεΐνη που διασπά τον νευροδιαβιβαστή ακετυλοχολίνη αφού απελευθερώνεται στην συναπτική σχισμή. Στα σπονδυλωτά η ακετυλοχολίνη είναι ο νευροδιαβιβαστής που χρησιμοποιείται στη νευρομυϊκή συμβολή, όπου τα σήματα μεταδίδονται μέσω των νευρώνων από το κεντρικό νευρικό σύστημα στις μυϊκές ίνες. Κανονικά, η ακετυλχολίνη απελευθερώνεται από τον νευρώνα για την τόνωση των μυών και μετά αποδομείται από την ακετυλχολινεστεράση, επιτρέποντας στο μυ να χαλαρώσει.
Συσσώρευση ακετυλχολίνης στη συναπτική σχισμή, που οφείλεται στην αναστολή της χολινεστεράσης, σημαίνει ότι ο νευροδιαβιβαστής συνεχίζει να ενεργεί στην μυϊκή ίνα και τα νευρικά ερεθίσματα μεταδίδονται συνεχώς.
Το σαρίν δρα επί χολινεστεράσης σχηματίζοντας ένα ομοιοπολικό δεσμό με ένα συγκεκριμένο υπόλειμμα σερίνης στο ενεργό κέντρο. Το φθόριο απομακρύνεται και ο προκύπτον φωσφοεστέρας είναι σταθερός και βιολογικά αδρανής.
Ο μηχανισμός δράσης του ομοιάζει με εκείνο ορισμένων εντομοκτόνων που χρησιμοποιούνται συνήθως, όπως το μαλαθείο.
Το σαρίν έχει υψηλή πτητικότητα (ευκολία με την οποία ένα υγρό μπορεί να μετατραπεί σε αέριο) σε σχέση με παρόμοιους νευροτοξικούς παράγοντες, και ως εκ τούτου η εισπνοή του μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνη, ακόμα και αν η συγκεντρώσεις ατμών μπορεί να διαπεράσουν το δέρμα αμέσως. Τα ρούχα ενός ατόμου μπορούν να απελευθερώσουν σαρίν για περίπου 30 λεπτά μετά την επαφή με το αέριο, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε έκθεση των άλλων ανθρώπων.
Οι άνθρωποι που απορροφούν μη θανατηφόρο δόση, αλλά δεν λαμβάνουν αμέσως κατάλληλη ιατρική θεραπεία μπορεί να υποφέρουν από μόνιμες νευρολογικές βλάβες. Ακόμη και σε πολύ χαμηλές συγκεντρώσεις, το σαρίν μπορεί να αποβεί μοιραίο.
Ο θάνατος μπορεί να ακολουθήσει μέσα σε ένα λεπτό μετά την άμεση κατάποση μιας θανατηφόρου δόσης εκτός και αν χορηγηθεί γρήγορα αντίδοτο, τυπικά ατροπίνη και πραλιδοξίνη.
Η ατροπίνη, ένας ανταγωνιστής στους μουσκαρινικούς υποδοχείς ακετυλοχολίνης, χορηγείται για τη θεραπεία των φυσιολογικών συμπτωμάτων της δηλητηρίασης
